نشریه تخصصی صنعت قیر و عوامل وابسته

مجله WPB شماره ژانویه

شماره ژانویه مجله دنیای نفت و قیر

همکاران

بازار جهانی آسفالت خودترمیم‌شونده از ۳.۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ به ۷.۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۳۴ خواهد رسید

دنیای نفت و قیر: صنعت آسفالت خودترمیم‌شونده در مسیر رشد چشمگیری قرار دارد، به‌طوری که پیش‌بینی می‌شود ارزش بازار آن از ۳.۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ به حدود ۷.۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۳۴ برسد. این رشد پایدار که بر پایه نرخ رشد مرکب سالانه‌ای در حدود ۶.۵ درصد استوار است، نشان‌دهنده افزایش تقاضا برای راهکارهای هوشمند، بادوام و سازگار با محیط زیست در حوزه زیرساخت‌هاست.

در مرکز این صنعت، توسعه و بهره‌برداری از ترکیبات آسفالتی قرار دارد که به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند آسیب‌های سطحی را به‌صورت خودکار ترمیم کنند. این مواد با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند ریزکپسول‌های تعبیه‌شده و سیستم‌های گرمایش القایی، به افزایش طول عمر جاده‌ها و کاهش دفعات و هزینه‌های تعمیر کمک می‌کنند. گسترش این بازار با اهداف جهانی در راستای ایجاد شبکه‌های حمل‌ونقل مقاوم و پایدار هم‌راستا است.

افزایش تقاضا برای زیرساخت‌های بادوام؛ موتور محرک بازار

رشد بازار آسفالت خودترمیم‌شونده عمدتاً ناشی از افزایش سرمایه‌گذاری جهانی در زمینه پایداری زیرساخت‌ها و استراتژی‌های نگهداری مقرون‌به‌صرفه است. در میان فناوری‌های نوین، آسفالت خودترمیم‌شونده با افزودنی‌های ریزکپسولی جایگاه نخست را دارد، چرا که اثربخشی آن در کاهش فرسایش سطحی به اثبات رسیده است. پس از آن، نوع مبتنی بر گرمایش القایی در حال محبوبیت یافتن است، به‌ویژه در مناطق شهری که تعمیر سریع و مؤثر جاده‌ها اهمیت بالایی دارد.

از منظر جغرافیایی، اروپا پیشتاز این بازار است؛ دلیل آن نیز تعهد جدی به زیرساخت‌های سبز و رعایت استانداردهای زیست‌محیطی سخت‌گیرانه است. کشورهایی مانند هلند و آلمان در خط مقدم نوآوری قرار دارند و پروژه‌های تحقیق و توسعه گسترده‌ای را دنبال می‌کنند. آمریکای شمالی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند، به‌ویژه ایالات متحده که با استفاده از مصالح نوین و روش‌های پیشرفته ساخت، تلاش دارد جاده‌های خود را نوسازی کند. تمایل روزافزون به کاهش ردپای کربن در پروژه‌های توسعه شهری، روند پذیرش این فناوری را در سطح جهان سرعت بخشیده است.

ترکیب بازار و پیش‌بینی‌ها

از لحاظ حجمی، بازار در سال ۲۰۲۳ حدود ۳۰۰ میلیون تن برآورد شد و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۳ به ۵۰۰ میلیون تن افزایش یابد. بخش ساخت جاده با سهم ۴۵ درصدی، بزرگ‌ترین بخش بازار است؛ در حالی‌که نگهداری بزرگراه‌ها ۳۰ درصد و پروژه‌های زیرساخت شهری ۲۵ درصد از بازار را به خود اختصاص داده‌اند. افزایش تقاضا برای ساخت جاده‌های جدید، که نتیجه مستقیم گسترش سریع شهرنشینی است، نقش اساسی در سلطه این بخش ایفا کرده است.

شرکت‌های برجسته‌ای مانندBASF SE ، Shell Bitumen و LafargeHolcim در شکل‌دهی به چشم‌انداز رقابتی بازار نقش‌آفرین هستند. این شرکت‌ها از طریق نوآوری، مشارکت‌های راهبردی و بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، به دنبال گسترش سبد محصولات خود و حفظ مزیت رقابتی هستند.

قوانین و فناوری؛ عوامل تأثیرگذار بر روند بازار

چارچوب‌های قانونی در حال تغییر، به‌ویژه در اتحادیه اروپا، نقش بسزایی در شکل‌دهی به دینامیک بازار ایفا می‌کنند. رعایت الزامات زیست‌محیطی سخت‌گیرانه، موجب افزایش استفاده از راهکارهای پایدار می‌شود، اما در عین حال می‌تواند هزینه‌های تولید و بهره‌برداری را نیز افزایش دهد. در همین حال، پیشرفت‌های فناوری با سرعتی فزاینده ادامه دارد و انتظار می‌رود هزینه‌های تحقیق و توسعه هر سال حدود ۱۰ درصد افزایش یابد؛ تمرکز این هزینه‌ها بر تولید فرمولاسیون‌هایی با کارایی بیشتر و سازگارتر با محیط زیست خواهد بود.

فناوری‌های نوظهوری مانند هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیاء (IoT) نیز مسیرهای جدیدی را برای پایش هوشمند زیرساخت‌ها و نگهداری پیش‌بینی‌محور باز می‌کنند. این نوآوری‌ها در کنار پروژه‌های شهر هوشمند، فرصت‌های تازه‌ای را برای رشد بازار فراهم خواهند کرد.

روند قیمت‌گذاری و تحولات اخیر

قیمت آسفالت خودترمیم‌شونده با توجه به پیچیدگی افزودنی‌های پلیمری مورد استفاده در ترکیب آن متغیر است و در حال حاضر در بازه‌ای بین ۷۰ تا ۱۵۰ دلار به ازای هر تن قرار دارد. همچنین، عرضه مواد اولیه و ظرفیت‌های تولید منطقه‌ای از دیگر عوامل مؤثر بر قیمت‌گذاری هستند. پیشرفت‌های اخیر در حوزه پلیمرها باعث بهبود عملکرد ترمیمی این مواد شده و شرکت‌های ساختمانی بیشتری را به استفاده از آن به‌عنوان راهکاری بلندمدت ترغیب کرده است.

در سطح جهانی، دولت‌ها حمایت خود از ساخت‌وسازهای پایدار را افزایش داده‌اند و بسته‌های محرک اقتصادی متعددی را در راستای توسعه زیرساخت‌های مبتنی بر مواد خودترمیم‌شونده ارائه کرده‌اند. انتظار می‌رود این سیاست‌ها نرخ رشد سالانه بازار را طی پنج سال آینده به بیش از ۱۰ درصد برساند. همچنین، همکاری میان مؤسسات تحقیقاتی و شرکت‌های خصوصی به توسعه پلیمرهای زیستی و آسفالت‌های ارتقاءیافته با نانو‌مواد شتاب بخشیده است و تأثیرات زیست‌محیطی و دوام مکانیکی این محصولات را بهبود بخشیده است.

محرک‌ها و روندهای نوظهور

نیاز فزاینده به ایجاد زیرساخت‌های مقاوم در مناطق شهری، یکی از محرک‌های اصلی رشد بازار به‌شمار می‌رود. آسفالت خودترمیم‌شونده، با توانایی بستن خودکار ترک‌های سطحی، راهکاری ایده‌آل برای کاهش دفعات نگهداری و تخریب محیطی محسوب می‌شود.

تحول تکنولوژیک در مرکز این دگرگونی قرار دارد. فرمولاسیون‌های جدید معمولاً دارای کپسول‌ها یا الیافی هستند که در صورت بروز آسیب، عامل ترمیم‌کننده را آزاد کرده و به افزایش عمر مفید سطح آسفالت کمک می‌کنند. این نوآوری نه‌تنها با اهداف توسعه پایدار همخوانی دارد، بلکه جایگزینی مقرون‌به‌صرفه برای مصالح سنتی نیز فراهم می‌کند.

برنامه‌ریزی برای شهرهای هوشمند و یکپارچه‌سازی زیرساخت‌های هوشمند نیز در رشد بازار نقش کلیدی ایفا می‌کند. با گسترش روزافزون مراکز شهری، تقاضا برای جاده‌هایی بادوام و کم‌نیاز به تعمیرات در حال افزایش است؛ و آسفالت خودترمیم‌شونده به‌عنوان عنصری کلیدی در آینده این شهرها مطرح می‌شود.

موانع بر سر راه پذیرش گسترده

با وجود پتانسیل بالا، بازار آسفالت خودترمیم‌شونده با چالش‌هایی نیز مواجه است. هزینه اولیه بالای تولید این مواد، به‌ویژه برای شهرداری‌ها و پیمانکارانی با بودجه محدود، مانعی مهم به‌شمار می‌رود. افزون بر آن، نو بودن فناوری باعث شده آگاهی و شناخت کافی میان ذی‌نفعان وجود نداشته باشد و همین موضوع، روند جایگزینی آسفالت‌های سنتی را کند کرده است.

نصب این مواد نیازمند تخصص فنی خاصی است که هنوز در همه مناطق در دسترس نیست. همچنین، تفاوت در شرایط اقلیمی مناطق مختلف بر عملکرد این مواد تأثیر می‌گذارد و استفاده فراگیر آن را بدون تطبیق‌های محلی دشوار می‌سازد. فرایندهای اخذ مجوز قانونی نیز اغلب پیچیده و زمان‌بر هستند که می‌تواند روند نفوذ بازار را کندتر کند.

چشم‌انداز آینده

به‌طور کلی، آینده بازار آسفالت خودترمیم‌شونده روشن به‌نظر می‌رسد؛ پشتیبانی سیاست‌های محیط‌زیستی، پیشرفت فناوری و گرایش جهانی به سوی زیرساخت‌های پایدار از عوامل کلیدی این مسیر هستند. ادامه سرمایه‌گذاری در حوزه تحقیق و توسعه، در کنار افزایش آگاهی نسبت به مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی بلندمدت این فناوری، می‌تواند روند پذیرش آن را سرعت بخشد و ساخت و نگهداری جاده‌های آینده را متحول کند.