به گزارش دنیای نفت و قیر، انتظار می‌رود قزاقستان در سال جاری میزان تولید نفت خود را فراتر از برنامه‌ریزی اولیه افزایش دهد؛ این رشد عمدتاً به‌دلیل توسعه میدان نفتی Tengiz است که توسط کنسرسیومی به رهبری شرکت Chevron اداره می‌شود. این موضوع نشان‌دهنده فاصله‌گیری بیشتر این کشور آسیای مرکزی از محدودیت‌های تولیدی تعیین‌شده توسط ائتلاف OPEC+ است.
وزارت انرژی قزاقستان پیش‌تر اعلام کرده بود که هدف این کشور برای تولید سالانه نفت خام و میعانات گازی، حدود ۹۶.۲ میلیون تن، معادل تقریباً ۲ میلیون بشکه در روز است. این رقم حدود ۱۰ درصد بیش از تولید سال گذشته بوده است. با این حال، بر اساس اظهارات جدید وزیر انرژی،Erlan Akkenzhenov، به نظر می‌رسد که تولید واقعی کشور از این مقدار نیز فراتر خواهد رفت.
یکی از دلایل اصلی این بازنگری، افزایش تولید در میدان نفتی Tengiz است. راه‌اندازی مرحله توسعه‌یافته این میدان، که بزرگ‌ترین میدان نفتی قزاقستان محسوب می‌شود، ظرفیت تولید را حدود ۲۶۰ هزار بشکه در روز افزایش داده است. Akkenzhenov تأکید کرد که این افزایش باعث خواهد شد میزان تولید نهایی کشور در پایان سال، بالاتر از سطح پیش‌بینی‌شده باشد.
افزایش تولید نفت قزاقستان چالشی جدی برای ائتلاف OPEC+ ایجاد کرده است؛ ائتلافی که تلاش دارد با حفظ سطح تولید اعضا و هم‌پیمانان خود، ثبات قیمت نفت در بازارهای جهانی را حفظ کند. اگرچه قزاقستان عضو رسمی اوپک نیست، اما در چارچوب همکاری‌های OPEC+ مشارکت دارد و بر اساس توافق‌نامه کنونی، باید تولید نفت خام خود را زیر ۱.۵ میلیون بشکه در روز نگه دارد. شایان ذکر است که این توافق شامل میعانات گازی نمی‌شود و محدودیتی برای آن در نظر گرفته نشده است.
با وجود این تعهدات، قزاقستان به‌طور مداوم بیش از سقف تعیین‌شده تولید کرده و در کنار عراق و روسیه، از جمله بزرگ‌ترین کشورهای متخلف از سهمیه‌های OPEC+ محسوب می‌شود. این کشور وعده داده که تا پایان سال ۲۰۲۶، با کاهش تولید تجمعی به میزان ۱.۳ میلیون بشکه، مازاد فعلی را جبران کند. با این حال، حضور شرکت‌های بزرگ غربی مانند Chevron در میدان‌های کلیدی قزاقستان، تردیدهایی جدی درباره امکان تحقق این وعده ایجاد کرده است.
در همین راستا، مدیرعامل Chevron ،Mike Wirth، در نشست اخیر اعلام درآمدهای سه‌ماهه این شرکت اظهار داشت که Chevron در مذاکرات مربوط به اوپک یا OPEC+ مشارکت نمی‌کند؛ این سخن، نشانه‌ای از هم‌راستا نبودن منافع شرکت‌های خارجی با تعهدات بین‌المللی تولیدی کشور میزبان است.
این وضعیت، پیچیدگی فزاینده درون ائتلاف OPEC+ را برجسته می‌کند؛ جایی که عوامل ژئوپلیتیکی و حضور شرکت‌های بین‌المللی، بیش از پیش بر میزان پایبندی کشورها به توافقات و سیاست‌های تولید تأثیر می‌گذارد.
