به گزارش دنیای نفت و قیر، همکاری علمی میان دانشگاه گرانادا در اسپانیا و دانشگاه بولونیا در ایتالیا، رویکردی نوآورانه را برای مقابله با یکی از پایدارترین آلایندههای شهری، یعنی تهسیگارهای رهاشده، معرفی کرده است. این ابتکار نه تنها راهکاری پایدار برای مدیریت زبالههای سمی ارائه میدهد، بلکه عملکرد سازهای آسفالت در ساخت جادهها را نیز بهبود میبخشد.
به جای آنکه تهسیگارها در فضاهای عمومی رها شده و با آزادسازی مواد شیمیایی خطرناک باعث آلودگی خاک و منابع آبی شوند، پژوهشگران پیشنهاد کردهاند بخش فیلتر استفادهشدهٔ سیگار بهطور مستقیم در ترکیب آسفالت بهعنوان یک افزودنی فنی به کار رود. این روش بهطور همزمان دو چالش عمدهٔ شهری، تخریب محیط زیست و کاهش دوام زیرساختها، را هدف قرار میدهد.
از آلاینده تا گرانول: فرآیند تبدیل
این فناوری بخش نسوختهٔ فیلتر سیگار را هدف قرار میدهد که حاوی الیاف سلولزی و پلیمرهای زیستتخریبپذیر مانند پلیلاکتیکاسید (PLA) است. این بخش طی چند مرحلهٔ صنعتی کنترلشده شامل ترکیب با واکسهای فیشر–تروپش، فشردهسازی همراه با حرارتدهی دقیق و سپس برش در حالت سرد، به گرانولهای یکنواخت تبدیل میشود.
بخش سوختهٔ فیلتر که به دلیل ارزش فنی پایین و خطر آلودگی زیاد کنار گذاشته میشود، در این چرخه مورد استفاده قرار نمیگیرد. هنگامی که گرانولها در آسفالت داغ به کار میروند، الیاف تقویتی آزاد میکنند که نقش چسب کمکی را ایفا کرده و انعطافپذیری، استحکام و عمر مفید سطح جاده را افزایش میدهد.
تأیید در آزمایشگاه: دستاوردهای سازهای و زیستمحیطی
آزمایشهای انجامشده در آزمایشگاه مهندسی ساختمان دانشگاه گرانادا (LabIC.UGR) نشان داد که آسفالت اصلاحشده با این روش، مقاومت بالاتری در برابر ترکخوردگی ناشی از ترافیک سنگین و تغییرات دمایی دارد. همچنین وجود واکسها باعث کاهش ویسکوزیتهٔ قیر شده و امکان تولید در دمای پایینتر را فراهم میکند—موضوعی که به صرفهجویی انرژی و کاهش انتشار آلایندهها منجر میشود.
با توجه به اینکه صنعت راهسازی از جمله صنایع پرمصرف انرژی و پرکربن محسوب میشود، این مزایا این فناوری را به گامی مهم در جهت حرکت به سوی زیرساختهای سبز تبدیل میکند.
گسترش در مقیاس بزرگ: اجرای اقتصاد چرخشی
در حال حاضر، چندین شهرداری اروپایی در حال بررسی پروژههای آزمایشی برای بهکارگیری این فناوری در بازسازی معابر شهری هستند، بهویژه در مناطقی که با ترافیک سنگین و آلودگی بالا مواجهاند. افزون بر استفاده از تهسیگار، این رویکرد امکان بهکارگیری درصد بیشتری از مواد بازیافتی—از جمله قطعات آسفالت فرسوده—را فراهم میکند، بدون آنکه کیفیت مکانیکی سطح جادهٔ جدید کاهش یابد.
از زباله تا سرمایه
در صورت اجرای گسترده، این فناوری میتواند میلیونها تهسیگار را از محیط شهری حذف کرده، ردپای زیستمحیطی ساخت جاده را به شکل چشمگیری کاهش دهد و گذار به سوی یک اقتصاد چرخشی واقعی را تسریع کند—جایی که پسماند بهعنوان یک منبع ارزشمند برای توسعهٔ پایدار بازتعریف میشود.