طبق گزارش دنیای نفت و قیر، نوسازی زیرساخت‌های جاده‌ای در منطقه Aktobe قراقستان با تأخیرهای جدی روبه‌رو شده است که علت اصلی آن کمبود مداوم قیر با کیفیت بالا عنوان می‌شود. این ماده که برای تولید آسفالت ضروری است، عمدتاً از روسیه وارد می‌شود، اما ناپایداری در تأمین آن باعث اختلال در برنامه‌های ساخت‌وساز در چندین روستای حومه شده است.
در روستای Bauyrlastar-2، مقامات قصد داشتند بیش از چهل خیابان را در قالب پروژه‌ای به ارزش ۶.۶ میلیارد تنگه آسفالت کنند. هرچند کار به‌طور رسمی در اوت ۲۰۲۴ آغاز شد، اما پیشرفت تقریباً بلافاصله متوقف گردید ـ تنها دو خیابان آسفالت شد و پروژه نیمه‌کاره رها گردید. پیمانکاران توضیح داده‌اند که قیر روسی به‌دلیل تأخیر در تحویل در دسترس نیست و محصول داخلی قزاقستان نیز به‌دلیل کیفیت پایین مناسب استفاده نیست؛ چراکه تنها در مدت یک سال خاصیت خود را از دست می‌دهد، درحالی‌که پروژه‌ها باید با ضمانت هفت‌ساله اجرا شوند.
این مشکل تنها به Aktobe محدود نمی‌شود و نمونه‌های مشابهی در Atyrau نیز گزارش شده است. این تأخیرها زنجیره‌ای از مشکلات را ایجاد کرده‌اند: کارخانه‌های آسفالت بدون مواد اولیه پایدار قادر به فعالیت کامل نیستند، مهلت‌ها بارها نقض شده و ساکنان همچنان بدون جاده‌های مناسب مانده‌اند.
مقام‌های شهری تأیید کرده‌اند که کمبود قیر مشکلی سراسری است. تخصیص بودجه برای پروژه‌ها تنها در میانه تابستان انجام شد و همین موضوع باعث آغاز دیرهنگام عملیات گردید. با این حال، حتی پس از تأمین مالی، کمبود مواد اولیه پروژه‌ها را دوباره متوقف کرد. در نتیجه، زمان‌بندی ساخت‌وساز منقضی شده و طرح ناتمام به سال آینده موکول شده است، در حالی‌که نزدیک به ۴۰ خیابان همچنان در انتظار آسفالت باقی مانده‌اند.
نبود دسترسی مطمئن جاده‌ای پیامدهای جدی برای مردم محلی داشته است. خانواده‌های Bauyrlastar-2 مجبورند مسافت‌های طولانی را تا نزدیک‌ترین ایستگاه حمل‌ونقل عمومی پیاده طی کنند، زیرا اتوبوس‌ها وارد روستا نمی‌شوند. در شرایط اضطراری نیز آمبولانس‌ها اغلب قادر به رسیدن به منازل نیستند که نارضایتی جامعه را تشدید کرده است. ساکنان به مشکلات گروه‌های آسیب‌پذیر اشاره می‌کنند، از جمله کودکان دارای ناتوانی جسمی که نیازمند رفت‌وآمد مداوم به شهر برای مراقبت‌های پزشکی هستند.
اهالی Bauyrlastar-2 همچنین ناراضی‌اند که وعده مسئولان برای راه‌اندازی خطوط اتوبوس تنها پس از تکمیل آسفالت عملی خواهد شد؛ وعده‌ای که بیش از شش ماه است بدون پیشرفت مانده. با وجود تخصیص بودجه و اعلام آغاز پروژه، تغییر محسوسی ایجاد نشده است. رشد جمعیت سالانه در این روستاها ضرورت حل این بحران را دوچندان می‌کند.
در روستای همجوار Bauyrlastar-1 نیز مشکلات مشابهی دیده می‌شود. با اینکه بیش از ۱۰ میلیارد تنگه برای دو روستا در نظر گرفته شده است، مردم همچنان در انتظار جاده‌های مناسب‌اند.
تجربه Aktobe نشان می‌دهد که ضعف در زنجیره تأمین مواد اولیه و همچنین تأخیر در تخصیص بودجه می‌تواند حتی با وجود منابع مالی مصوب، پروژه‌های زیرساختی را به بن‌بست بکشاند. تا زمانی که دسترسی پایدار به قیر مرغوب فراهم نشود، جوامع محلی میان وعده‌های رسمی و جاده‌های نیمه‌تمام گرفتار خواهند ماند و پیامدهای مستقیم این تعلل را در زندگی روزمره تجربه خواهند کرد.
